تحلیل و مقایسه خط فقر در مناطق شهری و روستایی ایران(مطالعه موردی: استان مازندران)

فقر به مثابه پدیده ای اقتصادی- اجتماعی یکی از مشکلات رایج جامعه بشری است که موجب ایجاد آثار نامناسبی در درون ساختار جامعه می شود. این فرآیند در تداوم خود تنش های اقتصادی- اجتماعی شدیدی را بدنبال می آورد و مقابله با آن را بسیار مشکل می کند. به همین دلیل در پی افزایش میزان فقر و تعداد فقرا در بسیاری از کشورها بویژه در کشورهای در حال توسعه، شناخت فقر و مولفه های آن و ارائه سیاست های فقرزدایی جهت کاهش آن در چند دهه اخیر توجه متفکران اقتصادی را به خود جلب کرده است. لذا در این پژوهش جهت برآورد خط فقر و شاخص های مرتبط با آن ابتدا مبانی نظری فقر بررسی شده وسپس توضیحاتی درخصوص سیستم مخارج خطی و روش برآورد خط فقر با استفاده از رگرسیون های به ظاهر غیر مرتبط تکراری(isur) آورده شده است. در ادامه خط فقر شهری و روستایی استان مازندران طی سال های 86-1369 تعیین و در پایان هم شاخص های نسبت سرشمار، نسبت شکاف درآمدی، نابرابری درآمد بین فقرا و شاخص کاکوانی محاسبه گردیده است. نتایج نشان می دهد که خط فقر در مناطق شهری و روستایی استان مازندران روند صعودی داشته است. همچنین آمار بدست آمده بیان کننده این است که نسبت افراد فقیر به کل جمعیت استان و همچنین شدت فقر در مناطق شهری و روستایی رو به کاهش بوده است. در حالی که شاخص کاکوانی در مناطق شهری کاهش و در مناطق روستایی افزایش یافته است. این تحقیق می تواند واقعیت موجود استان مازندران را برای سیاستگذاران ملی و استانی روشن کند.